คือคนปั้นดินเหนียวที่เคียวเข็ญ
แม้นลำเค็ญเพียงไรไม่เคยถอย
ทุบปั้นแต่งให้งามตามดงดอย
ให้เจ้าสอยฝันงามตามใจจง
คือเรือจ้างลำหนึ่งส่งถึงฟาก
ผู้โดยสารหลายหลากมากประสงค์
สองมือคอยจ้ำพายใจมั่นคง
ยังคอยส่งผู้โดยสารมานานเนา
พอถึงฝั่งเขาถีบส่งคงถึงฝัน
เรือลำนั้นยังคงรับกับความเหงา
เห็นแววตาเด็กน้อยค่อยบรรเทา
เพียงเพื่อเจ้าถึงฝั่งดังต้องการ
เป็นแสงเทียนเล่มน้อยคอยส่องแสง
แม้อ่อนแรงยังหวังจักสืบสาน
ให้เจ้าเป็นคนดีดั่งปณิธาน
นำเจ้าผ่านสู่ฝันอันโรจน์ไกล
ถึงลำบากอย่างไรไม่หวาดหวั่น
เพื่อความฝันจะดูแลและแก้ไข
จะนำเจ้าเรียนรู้สู่หลักชัย
ภาคภูมิใจอุดมการณ์วิญญาณครู
วันพุธที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2554
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)